اینترنت 4G یا استاندارد LTE ؟ تفاوت بین این دو استاندارد اینترنت پرسرعت در چیست؟

هنگامی‌که صحبت از استانداردهای پهنای باند می‌شود، تنها چند کلمه اختصاری برای درک و صحبت در خصوص آن وجود دارد که البته هیچ‌یک از آنها به اندازه 4G و LTE که هر دو کار انتقال داده سلولی یا سلولار را انجام می‌دهند، با اهمیت نیستند. تفاوت بین اینترنت 4G و استاندارد LTE در چیست؟ دانستن این تفاوت هنگامی که قصد خرید بسته‌های اینترنت و یا تغییر سرویس اینترنت خود را دارید مانند یک علامت سئوال بزرگ در جلوی شما ظاهر خواهد شد. در این مقاله قصد داریم به توضیح و بیان تفاوت بین اینترنت 4G و استاندارد LTE بپردازیم.

استاندارد 4G و استاندارد LTE چیست؟

ساده‌ترین توضیح این است که حرف G در 4G به معنای نسل یا Generation است، زیرا 4G چهارمین نسل از فناوری داده‌های تلفن همراه است. این تعریف نسل‌ها توسط بخش رادیویی اتحادیه بین‌المللی ارتباطات از راه دور (ITU-R) تعریف شده است. کلمه LTE نیز مخفف «Long-term Evolution» یا «تکامل بلند مدت» بوده و به‌طور کلی به فکر بهبود سرعت پهنای باند بی‌سیم برای پاسخگویی به تقاضای روز افزون کاربران است.

اینترنت 3G چیست؟

اینترنت 3G جایگزین اینترنت 2G شد، پروتکلی که در واقع بستر پایه‌ای را برای اینترنت سلولی فراهم می‌کرد. در واقع هر آنچه که امروزه ما در تلفن‌های هوشمند خود از آن استفاده می‌کنیم، بر پایه استاندارد 2G ساخته شده‌اند. شبکه 2G را اکثرا با پروتکل MMS تماس تلفنی، پیام رسانه‌ای و متنی و ارسال و دریافت حجم بسیار محدودی از دیتا می‌شناسیم. با معرفی استاندارد 3G، بستر بزرگتری برای انتقال اطلاعات در اینترنت فراهم شد و از آن پس کاربران امکان ارسال و باز کردن صفحات HTML، فیلم‌ها و موسیقی را داشتند. سرعت اینترنت هنوز هم بسیار کُند بود و امکان دستیابی به صفحاتی را که برای داده این استاندارد طراحی شده بودند، فراهم بود. بر اساس آنچه استاندارد 2G بیان می‌کرد، پروتکل جدید یک استاندارد پرسرعت محسوب می‌شد اما هنوز هم راه برای جایگزینی این استاندارد با یک اتصال پهنای باند قوی‌تر باز بود.

اینترنت و استاندارد 4G چیست؟

اتحادیه بین‌المللی ITU-R در ماه مارس سال 2008 استانداردهایی را برای اتصال اینترنت 4g تعیین کرد که نیازمند رعایت نکات و ارائه خدماتی برای معرفی اینترنت 4G به عنوان استاندارد جدید سرعت و اتصال محسوب می‌شد. برای استفاده در موبایل از جمله در تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها، سرعت اتصال باید حداقل 100 مگابیت برثانیه بوده و در نهایت سرعت، باید امکان اتصال سرعت 1 گیگابیت در ثانیه را فراهم کند.

هنگامی‌که این استانداردها توسط اتحادیه بین‌المللی اعلام رسمی شدند، این سرعت‌ها در دنیای واقعی قابل دستیابی بودند؛ چرا که توسعه دهندگان، این استاندارد را به عنوان هدفی برای موفقیت و افزایش قدرت در تکنولوژی به حساب می‌آوردند. تمامی بخش‌های تکنولوژی که در سیستم‌های خود باید امکان استفاده از اینترنت را لحاظ می‌‌کردند، در پی ارتقا سیستم‌های خود برآمده و شاهد عرضه سیستم‌های مجهز به امکان اتصال به اینترنت 4G بودیم.

استاندارد LTE چیست؟

استاندارد LTE مخفف عبارت «تکامل بلند مدت» یا «Long-term Evolution» است و به منظور بهبود دسترسی به اینترنت 4G ارائه شده است. برای مدت زمان طولانی، هنگامی‌که اینترنت داده تلفن همراه خود را روشن می‌کردید، در بالای صفحه نمایش و در کنار علامت آنتن، با کلمه 4G روبرو می‌شدید، اما این به معنای دستیابی واقعی به سرعت 4G نبود. هنگامی‌که ITU-R حداقل سرعت را برای دستیابی به اینترنت 4G معرفی کرد، علی‌رغم تلاش بسیاری از توسعه دهندگان برای فراهم کردن بستر استاندارد 4G در دستگاه‌های خود، تنها تعداد معدودی از تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها قادر به دریافت سرعت 4G بودند. برای رفع این مشکل، اتحادیه بین‌المللی تصمیم گرفت که استاندارد LTE را به عنوان استانداردی برای بهبود چشمگیر سرعت در فناوری 3G و 4G معرفی کند.

همچنین بخوانید: اینترنت چگونه زندگی انسان را تغییر داده است؟

پس از این تصمیم اتحادیه و اعلام رسمی آن، بلافاصله شبکه‌های اینترنت داده تبلیغات سرویس‌های اینترنت خود را با عنوان 4G LTE شروع کردند. در واقع این یک تکنیک بازاریابی است که به آنها اجازه می‌دهد بدون رسیدن به هدف مورد نظر در سرعت اتصال، ابتدا ادعای اتصال به نسل بعدی سرعت اینترنت را داشته باشند. مانند اینکه کشوری مانند ایالات متحده آمریکا اعلام کند که توانسته روی ماه فرود آید و آنجا کمپ بزند. در حالی‌که در واقعیت، آنها توانسته‌اند به این هدف نزدیک شده و سفینه فضایی جدیدی را به ماه رسانده‌اند که بهتر از سفینه قبلی است. علی‌رغم سرعت متناقض بسته‌های اینترنت، وابسته به مکان و نوع شبکه، این ترفند نوعی فریب محسوب نمی‌شود؛ اما تفاوت سرعت بین اینترنت 3G و اینترنت 4G کاملا محسوس است.

احتمالا در برخی مواقع با اینترنت LTE-A نیز روبرو شده‌اید. این کلمه به معنای Evolution Advanced است و ما را یک قدم به استاندارد 4G مناسب نزدیک‌تر کرده، سرعت بیشتری داشته و ثبات بالاتری نسبت به LTE معمولی دارد. همچنین امکان اتصال به سریع‌ترین کانال دیتا را نیز فراهم می‌کند.

سرعت استاندارد 4G بهتر است یا LTE ؟

پرسش اصلی این است که آیا می‌توان تفاوت بین شبکه‌های 4G و LTE را احساس کرد؟ آیا اگر به فناوری LTE دسترسی داشته باشیم، سرعت بارگذاری یک صفحه وب یا برنامه روی تلفن ‌هوشمند ما سریع‌تر خواهد بود؟ پاسخ این است: احتمالا خیر، مگر این‌که در منطقه مناسبی از نظر پوشش شبکه زندگی کنید. تفاوت سرعت بین شبکه‌های 3G و شبکه‌های 4G یا LTE جدید مطمئنا بسیار قابل توجه خواهد بود. سرعت بسیاری از شبکه‌های اینترنت 4G و 4G واقعی! تقریبا یکسان است. استاندارد LTE-A توانسته کمی این تفاوت را بیشتر کند البته بازهم بستگی به منطقه تحت پوشش شما دارد. اکنون با معرفی اینترنت 5G می‌توان تفاوت سرعت را بیشتر احساس کرد البته باید در نظر داشته باشید که هم‌اکنون تعداد انگشت‌شماری از شهرها و مناطق تحت پوشش شبکه اینترنت 5G هستند.

منابع پیش‌نیاز برای این استانداردها چیست؟

اتصال به شبکه 4G به دو گزینه پیش‌فرض نیاز دارد: شبکه‌ای که بتواند سرعت‌های لازم را پشتیبانی کند و دستگاهی که قادر به اتصال به شبکه مورد نظر باشد و بتواند اطلاعات را با سرعت کافی و بالا بارگیری کند. فقط به این دلیل که یک تلفن هوشمند دارای امکان اتصال به اینترنت 4G LTE در ساختار خود است به آن معنا نیست که می‌توانید به سرعت مورد نظر خود دست پیدا کنید. مانند این که خودروی بنز شما می‌تواند با سرعت 200 کیلومتر در ساعت حرکت کند، اما به این معنا نیست که شما می‌توانید با سرعت 200 کیلومتر در ساعت در آزادراه رانندگی کنید!

شرکت‌های سازنده تلفن‌همراه پیش از آنکه بستر دستیابی به اینترنت 4G و LTE فراهم شده باشد، اقدام به تولید و عرضه تلفن‌های هوشمند با امکان اتصال به اینترنت 4G LTE را کرده‌ و سپس امکان دستیابی به این سرعت را به مناطقی خاص محدود کردند. امروزه استاندارد LTE تقریبا گسترده شده و عدم دستیابی به آن دیگر یک مشکل بزرگ محسوب نمی‌شود.

تعویض بسته و سوئیچینگ مدار

مهم نیست که داده شما چیست و با چه سرعتی انتقال پیدا می‌کند، در هر صورت این داده‌ها یا اصطلاحا پکت‌ها باید تجمیع و ارسال شوند تا در مقصد و سایر نقاط شبکه بتواند تفسیر شود. شبکه‌های قدیمی‌تر از فناوری سوئیچینگ مدار استفاده‌ می‌کنند، اصطلاحی که به روش برقراری ارتباط اطلاق می‌شود. در سیستم تعویض مدار، بک اتصال مستقیم در شبکه از مقصد تا مبدا برقرار شده و کلیت آن اتصال، خواه یک تماس تلفنی و یا ارسال یک فایل باشد، از طریق آن اتصال اتفاق خواهد افتاد. از مزایای این نوع فناوری، می‌توان به زمان اتصال سریع‌تر و کم شدن تعداد بسته‌های گم شده اشاره کرد.

شبکه‌های جدید از فناوری تعویض بسته استفاده می‌کنند. این فناوری یک پروتکل مدرن است که می‌تواند نقاط اتصال بسیار بیشتری را در سراسر جهان فراهم کند. در شبکه تعویض بسته، اطلاعات ارسالی شما به بسته‌های کوچکی تقسیم شده که از هر مسیری که در حال حاضر کارآمدتر باشد به مقصد شما ارسال خواهد شد. اگر یکی از گره‌ها در این اتصال از بین برود، باید مجددا اتصال برقرار شود. سرعت این روند بالا بوده و بسته بعدی به سادگی مسیر دیگری را برای پیمودن پیدا می‌کند.

همچنین بخوانید: 5G یا شبکه 5 جی چگونه دنیای ما را تغییر خواهد داد

نسل بعدی اینترنت، 5G است که هم‌اکنون در حال گسترش است. در حال حاضر سازندگانی همچون اپل، سامسونگ و هواوی در تلفن‌های هوشمند خود فناوری 5G را ارائه کرده‌اند اما همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، پوشش شبکه در همه نقاط عرضه نشده است.